www.twilightgrarpg.fora.pl

Alice

Ah to... W tej sprawie, wiedziałam że lepiej się nie odzywać. Esme gdy tylko się ją pocieszało czuła się jeszcze gorzej. Patrzyłam jak je żelki z niedowierzaniem
- Jesz żelki? - zapytałam z niedowierzaniem - Przecież one są niedobre.

Esme Cullen

Zaśmiałam się widząc minę Alice na to, że jadłam żelki.
- Są dobre. Mi smakują, tak samo jak czekolada, ptasie mleczko i wiele innych słodyczy. - śmiałam się. Usłyszałam duży hałas. Rozejrzałam się i zauważyłam Emmeta.
- Emmet! - krzyknęłam na całe gardło. Miałam ochotę go skarcić za to, że tak długo ich nie było... Chwila... On jest sam.
- Emmet gdzie jest Edward, Jasper i Carlisle? - spytałam rozglądając się.

Alice

Patrzyłam na nią wciąż z niedowierzaniem
- Czekolada i ptasie mleczko? Dla ludzi pewnie dobre, ale wampirów? To jest bez smaku... - powiedziałam. Wzdrygnęłam się na wspomnienie o spróbowaniu kiedyś ludzkiego jedzenia. Fuuj!
- Emmett? - powtórzyłam zdziwiona.

Esme Cullen

- Alice, to ma smak. Ja go akurat czuję. I dla mnie jest dobre. Jak każda inna słodycz. Mogę się tym opychać i nie przytyję. - zaśmiałam się. Emmet milczał. Trochę się zdenerwowałam. Jadłam cały czas żelki. Podeszłam do córki i dałam jej jednego żelka.
- Spróbuj. Tylko skoncentruj się na smaku. - zaśmiałam się wpychając do buzi kolejne żelki.

Emmett

-Nie, Święty Mikołaj !
Wywróciłem oczętami patrząc to na jedną to na drugą.
-A skąd ja mam wiedzieć gdzie oni są? Ja tam wracam z polowania..
śmiechnąłem się błogo na samą myśl o tym. Aż wargi ze smakiem na niedźwiadka oblizałem

Alice

- Esme, ale... - nie skończyłam. Przeżułam żelkę niechętnie i bez większego entuzjazmu. No ja nic nie czuję! Spojrzałam na Esme
- Poważnie czujesz smak? - zapytałam z niedowierzaniem, wzruszając ramionami - Ja tam nic nie czuję... - mruknęłam i uśmiechnęłam się szeroko do Emmetta
- Emmett! - powiedziałam radośnie i w podskokach podeszłam i dałam mu całusa w policzek. Widząc jego minę, zaśmiałam się - Widzę polowanie udane.

Esme Cullen

Dałam jej jeszcze jedną żelkę.
- Ja czuję naprawdę. Są pyszne. - zaśmiałam się. - Dobrze Emmet... Rozumiem... - powiedziałam. Spojrzałam na Alice. - Nie wiem dlaczego nie czujesz smaku. Ciekawe czy z użyciem mojego daru byś poczuła ten smak... - zastanawiałam się.

Emmett

-No myślałem, że sie nie doczekam!
Zaśmiałem się przytulając Alice. Poczochrałem jej, pewnie starannie układaną fryzurę. A co mi tam.. Po chwili podszedłem do Esme i jak gdyby nigdy nic zabrałem jej kilka żelek. Przypatrywałem się im chwile. W końcu jedna zniknęła między moimi wargami.. Zero smaku w sumie..

Esme Cullen

- Czujesz smak? Powiedź, że czujesz. - mówiłam śmiejąc się. No jak oni tego smaku czuć nie mogą?! Jadłam dalej żelki, opakowanie było wielkie a żelek w nieskończoność. Każdym kęsem długich żelek rozkoszowałam się tym kwaskowym smakiem.

Alice

- Ej! - pisnęłam, chichocząc i zaczęłam poprawiać fryzurkę, którą długo układałam - Długo ją układałam! - powiedziałam z uśmiechem. Liczy się nastawienie... Wzięłam jeszcze jedną żelkę i przeżułam ją
- Nic! - powiedziałam i spojrzałam na Emmetta. Wnioskowałam z jego miny, że on również nic nie czuje.

Emmett

-noo..niezabardzo. To ludzkie jedzenie jest tandetne.
Oddałem Esme wszystkie żelki. Westchnąłem ciężko znów czochrajac Alice
-Zostaw. Jest dobrze no.
Cmoknąłem ją w policzek siadając sobie wygodnie w fotelu.

Esme Cullen

- No nie. - westchnęłam zrezygnowana. Odłożyłam paczkę żelek na stolik. Rozejrzałam się i nie zobaczyłam gdzie czekolady. Może z tym się uda... Wzięłam głęboki wdech i poczułam zapach czekolady. Pobiegłam tam szybko i wzięłam czekoladę w ręce otwierając opakowanie. Wzięłam jedną czekoladę do ust, ale ta... ta mi nie posmakowała. Była... miała inny smak. Dziwny.
- Może ja czuję smaki słodyczy, bo gdy byłam człowiekiem podczas ciąży jadłam je na tony... Zachcianki.

Alice

Uniosłam brew do góry rozbawiona i wzruszyłam ramionami, jednak mimo wszystko poprawiając fryzurkę. Usiadłam wygodnie na kanapie, wzdychając ciężko.

Esme Cullen

Uśmiechnęłam się lekko. Usiadłam przy fortepianie i zaczęłam grać kołysankę Carlisle'a. Musiałam się uspokoić... Wspomnienia o dziecku nie dawały mi dzisiaj żyć. Cały czas wracały. Za każdym razem mocniej... Bolało. Tęskniłam za Carlisle. Tak bardzo mi dzisiaj był potrzebny...

Alice

Wsłuchałam się w kołysankę. Esme naprawdę grała coraz lepiej, choć Edwarda chyba nikt nie pobije. Spojrzałam zaciekawiona na Emmetta
- W wizjach widziałam jak byłeś ze wszystkimi na polowaniu... Odłączyliście się? - spytałam ciekawa.