www.twilightgrarpg.fora.pl

Sulpicia

j.w

--------------------

/początek

Weszłam powoli do ogrodów. Skierowałam się u mojej ulubionej ławeczce. Usiadłam na niej. Rozkoszowałam się zapachem moich ulubionych róż.

Aro Volturi

Przemierzałem ogród, chcąc na chwilę oderwać się od rzeczywistości i obowiązków, oraz towarzystwa Kajusza i Marka. Nagle przystanąłem, widząc Sulpicię. Z uśmiechem na twarzy obserwowałem jak kroczy spokojnie ku ławeczce.
- Można się przysiąść? - zapytałem, podchodząc do niej.

Sulpicia

Uśmiechnęłam się pięknie widząc Ara.
- Oczywiście - powiedziałam wesoło patrząc na niego czule. Gdy usiadł dałam mu buziaka w policzek, ot tak. Lubiłam go zadziwiać.
- Jak Ci mija dzień ? -spytałam po chwili. Spodziewałam się jaa będzie odpowiedź.

Aro Volturi

- Witaj moja droga - powiedziałem, po czym w geście powitalnym ująłem jej dłoń i ucałowałem z uczuciem. - Marek jak zwykle narzeka, a Kajusza biorą nerwy. Dyskutowaliśmy na temat ostatnich zamieszek wampirów w Słowenii i jak zwykle trudno nam się było porozumieć. Cały dzień mija mi wiec na pracy - odpowiedziałem spokojnie.

Sulpicia

Uśmiechnęłam się do niego.
- Tak już bywa lecz myślałam że się do nich już przyzwyczaiłeś - odparłam spokojnie patrząc w jego oczy. Nie lubiłam gdy się przemęczał. Wiedziałam czemu to robi lecz i ta uważałam że za długo zajmuje się pracą.
- Za dużo pracujesz kochanie - powiedziałam spokojnie i lekko przytuliłam się do niego. Wiedziałam że niezbyt lubi okazywać uczucia publicznie lecz zawsze to ignorowałam.

Aro Volturi

- Robię to, co do mnie należy, z reszta...ktoś musi działać i analizować wszystko, co się dzieje? A do ich humorów owszem, przywykłem - delikatnie pogładziłem ją po plecach. Mój wzrok pomknął gdzieś dalej. Sam zaś pogrążyłem się w myślach.
- Tak wiele mamy na głowie, że nie ma sposobności ot tak coś zbagatelizować.

Sulpicia

Wywróciłam delikatnie oczami.
- No tak...Ale i tak swoje wiem - odpowiedziałam wesoło. Spojrzałam na niego. Tak, jak zawsze odpłynął pogrążając się w myślach. W sumie to przywykłam do tego po tylu latach. Pogłaskałam go lekko po twarzy. Kocham Cię przekazałam mu w myślach wykorzystując jego dar. Pocałowałam go w policzek. Tak mało czasu spędzaliśmy ze sobą...

Aro Volturi

- A ja ciebie - odpowiedziałem krótko. Byłem dla niej pewny podziwu, że tak bardzo potrafiła okazywać swoje uczucia. Pokochała tego, który chciał ją zabić, a potem odebrał jej człowieczeństwo, na rzecz nieśmiertelności.
Sam nie byłem najlepszy w okazywaniu jej miłości i troski. A jednak ją kochałem.
- Przejdziemy się? - zaproponowałem, znów się uśmiechając.

Sulpicia

Uśmiechnęłam się pięknie do niego.
- Wiem - powiedziałam wesoło przytulając się do niego trochę mocniej. Słysząc o spacerze przeniosłam wzrok na niego.
- Oczywiście - odpowiedziałam spokojnie i wstałam pociągając go za sobą. Ujęłam jego dłoń, nie przeszkadzało mi że ma wgląd w moje myśli. Ruszyliśmy jedną z uliczek.

Aro Volturi

W swoim umyśle mogłem widzieć jej myśli, jednak nie wgłębiałem się w to, co ją teraz przepełniało. Szanowałem jej prywatność.
Wystarczyło tylko to, że mogłem czuć jej dłoń.
Zapewne dziwnie razem wyglądaliśmy: ja - dojrzały mężczyzna i ona, młodziutka dziewczyna.

Sulpicia

Na mej twarzy ciągle gościł uśmiech. Lubiłam spędzać z nim czas.
- O czym to zmów myślisz? - spytałam spokojnie patrząc mu w jego czerwone oczy. Nie przeszkadzało mi to że jet starszy. W sumie nie przeszkadzało mi prawie nic, po za tym że tak mało czasu razem spędzaliśmy.

Aro Volturi

- O tobie - przyznałem, idąc z nią wolno. - O tym czy jest ci tu dobrze, jak mnie postrzegasz i zastanawiam się nad nad tym, co chciałabyś zmienić w swoim życiu, lub czego oczekujesz ode mnie.

Sulpicia

Nadal lekko się uśmiechałam zastanawiając się nad odpowiedzią.
- A więc jest mi tu na razie dobrze. Chciałabym żebyś poświęcał mi trochę więcej czasu - oznajmiłam spokojnie z niepewnym wzrokiem. Nie wiedziałam jak zareaguje. W głębi cieszyłam się że nie ma takiego charakteru jak Kajusz. Jedno pytanie pozostawiłam na później. Musiałam trochę dłużej nad nim pomyśleć.
- A ja Cię postrzegam chyba wiesz ... - powiedziałam wesoło i pocałowałam go lekko w usta.

Aro Volturi

- Wiem, jednak zawsze chcę, by każdy miał swoje słowo i mógł je wyrazić - stanąłem na przeciwko niej, kładąc jej swoje dłonie na jej ramionach delikatnie.
- Czas to pojęcie względne. Dla wampira może oznaczać więcej. jednak... jednak mogę ci obiecać, że twoje słowo i potrzeby nigdy nie zostaną zignorowane. Jeśli naprawdę pragniesz, byśmy więcej przebywali razem, tutaj, czy w naszej komnacie, to wiedz, że tak będzie - dotknąłem jej twarzy i odgarnąłem z jej twarzy opadający na policzek kosmyk jej ślicznych, jasnych włosów.

Sulpicia

Cały czas patrzyłam w jego oczy.
- Cieszy mnie to - odpowiedziałam spokojnie. Ciągle patrzyłam na jego twarz. Jego idealne wampirze rysy. Tyle zawsze dla mnie robił. Pocałowałam go znów, tylko że czulej. Podobnie jak gdy pocałowaliśmy się po raz pierwszy. Pogłaskałam go przy tym po policzku. Cieszył mnie sam fakt że będę go częściej widywać. Nie mógł ciągle pracować...